Wat
is het bijzondere aan grenspaalwandelen? Je moet allereerst je eigen
route bepalen en je komt in bijzondere wandelgebieden in allerlei
uithoeken van het land. De grensstreek is vaak verstild en
groen.
Tenslotte geeft het speuren naar de grenspalen een
extra cachet aan het wandelen.
Kaartmateriaal Alle
grenspalen staan
aangegeven op de topografische kaarten
1:50.000 en 1:25.000, inclusief het volgnummer. In de meeste
gevallen heb je genoeg aan 1:50.000. Al die kaarten kopen is
nogal prijzig. Ik heb meestal gebruik gemaakt van kopieën uit
de provincie-atlassen van de Topografisch Dienst. Deze bevatten
1:25.000 materiaal. De
VVV-streekkaarten zijn prima om een overzicht van het
gebied te krijgen en te bekijken hoe je er komt.
Palen op
privé-terrein
De meeste palen
staan langs de weg maar een aantal
staan op akkers, in weilanden en op
boerenerven. Dat betekent dat je toestemming moet vragen of in ieder
geval respectvol moet
omgaan met afrastering, gewassen en vee. Soms zijn we bewust in de
herfst en winter op stap
gegaan om zo gemakkelijk over akkers te kunnen heenstappen.
Hulpmiddelen
Als je grenspalen wilt fotograferen, zijn de
volgende zaken handig:
- een snoeischaar om eventuele begroeing weg te knippen, je wilt het
nummer er toch goed op krijgen
- een stevige borstel verwijdert zonodig modder en aanslag
- een (geel) krijtje, met name handig voor grenspalen met ingebeitelde
nummers die verweerd zijn zoals we die langs de Duitse grens vaak zien.
Door het nummer over te trekken krijg je 'm goed op de foto
- een foto-statief, soms staan de grenspalen aardig in het donker en zo
krijg je toch goed belichte foto's
Tips voor het wandelen
met Eef (door Marc Bauwens) Ga
altijd met je gezicht staan aan die kant waar de wind vandaan komt. Hoe
vaak is het mij
niet overkomen dat ik hoopte een grote teug frisse Vlaamse landlucht in
te ademen en verstikt
werd in Eefs tabaksrook. Al kuchend en proestend moest ik mij dan laten
terugvallen, waarop
Eef dan triomfantelijk vroeg of ik al moe was. Het is trouwens sowieso
moeilijk positie te
bepalen ten opzichte van Eef. Regelmatig vliegen de fluimen je om de
oren. Een goede trek
aan zijn pijp staat garant voor 4 à 5 rochels. Daarnaast houdt hij een
stok met scherpe punt in
de hand. Naar zijn zeggen om honden op een afstand te houden. Ik
twijfel sterk aan de door
hem genoemde reden. Buiten het feit om dat er in Zeeuws-Vlaanderen geen
kwade honden
zijn, lijkt het of de stok sneller op en neer gaat als je bij hem in de
buurt komt lopen. Er bestaat
dan op zo'n moment ook een gegronde vrees voor perforatie. Meermalen
moest ik snel opzij
springen om zulks te voorkomen. Opvallend feit is dat het gedeelte
rondom de testikels hierbij
zijn voorkeur lijkt te hebben. Als je op het eind dus twee keer zo moe
bent als hij en hij je
triomfantelijk aankijkt van "ik ben dan wel 35 maar ik heb in ieder
geval conditie" dan is dat
niet gek. Jij als meeloper moet namelijk alerter zijn. Dit levert veel
spanning op. Voeg daarbij
het feit dat je steeds opzij moet springen, je moet laten terugzakken
etc. dan betekent dat
gewoon dat je ook daadwerkelijk heel wat meer kilometers hebt afgelegd.
Alle
grenspalen staan
aangegeven op de topografische kaarten
1:50.000 en 1:25.000, inclusief het volgnummer. In de meeste
gevallen heb je genoeg aan 1:50.000. Al die kaarten kopen is
nogal prijzig. Ik heb meestal gebruik gemaakt van kopieën uit
de provincie-atlassen van de Topografisch Dienst. Deze bevatten
1:25.000 materiaal. De
VVV-streekkaarten zijn prima om een overzicht van het
gebied te krijgen en te bekijken hoe je er komt.
Ga
altijd met je gezicht staan aan die kant waar de wind vandaan komt. Hoe
vaak is het mij
niet overkomen dat ik hoopte een grote teug frisse Vlaamse landlucht in
te ademen en verstikt
werd in Eefs tabaksrook. Al kuchend en proestend moest ik mij dan laten
terugvallen, waarop
Eef dan triomfantelijk vroeg of ik al moe was. Het is trouwens sowieso
moeilijk positie te
bepalen ten opzichte van Eef. Regelmatig vliegen de fluimen je om de
oren. Een goede trek
aan zijn pijp staat garant voor 4 à 5 rochels. Daarnaast houdt hij een
stok met scherpe punt in
de hand. Naar zijn zeggen om honden op een afstand te houden. Ik
twijfel sterk aan de door
hem genoemde reden. Buiten het feit om dat er in Zeeuws-Vlaanderen geen
kwade honden
zijn, lijkt het of de stok sneller op en neer gaat als je bij hem in de
buurt komt lopen. Er bestaat
dan op zo'n moment ook een gegronde vrees voor perforatie. Meermalen
moest ik snel opzij
springen om zulks te voorkomen. Opvallend feit is dat het gedeelte
rondom de testikels hierbij
zijn voorkeur lijkt te hebben. Als je op het eind dus twee keer zo moe
bent als hij en hij je
triomfantelijk aankijkt van "ik ben dan wel 35 maar ik heb in ieder
geval conditie" dan is dat
niet gek. Jij als meeloper moet namelijk alerter zijn. Dit levert veel
spanning op. Voeg daarbij
het feit dat je steeds opzij moet springen, je moet laten terugzakken
etc. dan betekent dat
gewoon dat je ook daadwerkelijk heel wat meer kilometers hebt afgelegd.