Hoe
kwam het toch zo? Waarom ging
ik alle grenspalen bewandelen en
fotograferen? En hoe verliep dat eigenlijk?
Inspiratie
Begin jaren 1990 geleden las ik iets over Co Bieze.
Hij heeft gedurende 12 jaar alle
grenspalen tussen Nederland en België/Duitsland opgezocht en
gefotografeerd.
Zijn interesse was vooral historisch. Zijn arbeid leidde tot twee
exposities in het
Belastingmuseum en een paar publicaties. Deze aimabele en erudiete
man is in mei 2008 overleden.
Mij leek het fotograferen van
grenspalen vooral een mooie kapstok om te kunnen wandelen in gebieden
waar
je anders niet zogauw zou komen. Ook een mooie manier om samen met
vrienden iets te ondernemen.
Maar in de loop der jaren besefte ik steeds meer de
cultuur-historische waarde van de grenspalen én het bijzondere van het
'grenspaalwandelen'.
Grenspaalmakkers
Dus
een aantal vrienden (uiteindelijk 9)
uitgenodigd mee te doen met dit project. We hebben het hier over de
grens tussen Nederland en België. Ieder kreeg
zijn eigen stuk grens die we dan samen 'deden' (met z'n tweeën dus,
soms meer). Een groot
gedeelte van de grens bleef over, die stukken hield ik zelfzuchtig voor
mezelf. De doelstelling
was om elke grenspaal al wandelend te bezoeken, zo dicht te benaderen
dat ie aangeraakt kon
worden en een foto te maken. Je ziet ze hier bij gp219 onder Breda,
bijna het noordelijkse punt van België.
Voortgang
In 1992 zijn we begonnen. De eerste jaren werden
ongeveer 50 palen per jaar gedaan. Een
topjaar was 1995: 148 palen! Uiteindelijk hebben we 396 grenspalen
aangetroffen 'in het veld'
en gefotografeerd. Met een nieuwsbrief werd de voortgang gemeld. In
1996 hebben we een
bijeenkomst gehouden bij de grens onder Breda. Uiteraard in een café
op de grens. Op 28 febr. 1998 hebben we het project gezamenlijk
afgesloten door de laatste 2 palen (onder Bergen op Zoom) op te zoeken
en daarna te gaan borrelen. In dat jaar ben ik ook met deze website
begonnen, de eerste Nederlandse grenspalensite. Daarna zijn er
vele sites gevolgd. Zie:
Vervolg
Maar het bleef
hier niet bij. De grenspalen langs
de Duitse grens waren het volgende doel. De organisatie werd losser, de
regels soepeler, het plezier bleef. Ook in het buitenland werden
grenspalen als tussendoortjes meegepakt en steeds meer een doel op zich
(zie Het
Archief). En begin 2007 fotografeerde ik de laatste grenspaal
aan de Duitse grens. Maar de ervaring leerde dat grenspalen niet
statisch zijn, ze vallen om of verdwijnen, ze worden
herplaatst en altijd is er wel weer een reden om ergens terug te
gaan.
Inspiratie