GRENSPALEN TUSSEN BELGIE EN FRANKRIJK

Westhoek	Oost-Cappel	Flamengrie	Givet	Herseaux

Update 02/10/11: België-Frankrijk: La Flamengrie GP15

Deze streek was in de Bourgondische tijd een welvarende streek en overwegend Vlaams ( Graafschap Vlaanderen ) tot ver in het huidige Frankrijk. Door gekozen huwelijken en erfenissen komen onze streken in de late Middeleeuwen in Spaanse handen. De Franse en Spaanse koningen hebben het in het verleden nooit goed met elkaar kunnen vinden en voerden bijna constant oorlogen in deze streken met telkens korte adempauzes van verdragen De grenzen schoven voortdurend op maar wel met netto winst voor Frankrijk. Vooral door toedoen van Lodewijk XIV ( 1643-1713)  schoof de grens systematisch op naar het noorden. ( Nu nog vindt men  aan de Franse kant van de grens plaatsnamen met een Vlaamse naam of achtergrond.)   Na de dood van de Spaanse Koning Filip II erft zijn dochter Isabella, die getrouwd was met de Oostenrijkse Keizer Albrecht de gebieden in de lage landen en komt er uiteindelijk rust en vrede in de streek in de Oostenrijkse periode.

Wat voor de huidige Frans Belgische grens belangrijk is, is het verdrag van Utrecht in 1713 en de dubbele fortengordel ongeveer aan weerszijden van de grens.  Omdat er hier geen natuurlijke grens is, liet de minister van Lodewijk XIV, VAUBAN, een genie in oorlogsvoering,  forten bouwen om de grens van Frankrijk in het noorden veilig te stellen. Deze lijn van forten is doorslaggevend voor de grens bepaald door de vrede van Utrecht in 1713. Deze grens werd toen gevormd tussen Frankrijk en Oostenrijk.

De grensstenen die men nu nog van die periode terugvindt, vertonen aan één zijde de tweekoppige adelaar aan Oostenrijkse zijde en drie lelies aan de Franse zijde. Ten tijde van Napoleon wordt de grens overbodig en wordt het hele gebied nog maar eens Frans.  Na de slag van Waterloo in 1815 wordt opnieuw deze grens genomen tussen Frankrijk en de nieuwe staat " De Nederlanden ".  Van deze periode vindt men ook nog grensstenen terug ( 1819 ), gewoon tussen de Oostenrijkse door. Deze grensstenen zijn aan drie zijden gemerkt, één zijde met het jaartal van oprichting: 1819, aan Franse zijde een F en aan "Belgische" zijde een N.  In 1830 worden de Nederlanders uit deze streken verjaagd en vindt de staat België zijn oorsprong. De grens blijft hier onveranderd ! Van de Belgische periode staan er ook grensstenen aan drie zijden bemerkt, één zijde met het jaartal van oprichting 1892, aan Franse zijde een F en aan Belgische zijde een B.

De huidige grens met Frankrijk werd vastgelegd in het Grensverdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en het Koninkrijk Frankrijk, met bijgevoegde processen-verbaal, ondertekend te Kortrijk op 28 maart 1820, en in het Protocol van de grenzencommissie, ondertekend te Reims op 25 oktober 1825, plechtig bevestigd in de Verklaring tussen België en Frankrijk, ondertekend te Parijs op 15 januari 1886, om de uitvoering te verzekeren van het Grensverdrag.

Terug naar : start pagina