In dit deel worden de palen getoond vanaf  GP 127 in Kessenich tot GP 136 in Kessenich. Alhoewel we nu de Maas verlaten hebben, is de invloed van de rivier nog steeds merkbaar. Grote oude meanders hebben diepe sporen in het land achtergelaten en sommige ervan zijn uitgegraven tot grote grindplassen, zowel in België en in Nederland.  We gaan onder het pittoreske witte dorpje Thorn door.  De abdij van Thorn is bekend en wordt in veel geschiedenisboeken vermeld.  De abdij bezat tevens ook veel gronden in de grensstreek tot in de Antwerpse Kempen toe.

De grensstreek heeft hier de laatste 160 jaar veel veranderingen ondergaan.  In 1843 zijn hier serieuze grenscorrecties doorgevoerd.  Het schiereiland “Koelegrint” behoorde toe aan Stevensweert (NL).  Na 1843 werd het schiereiland in 2 stukken gesplitst; een zuidelijk deel ging naar Kessenich (B) en een noordelijk deel ging naar Thorn (NL).  Thorn heeft op zijn beurt ook 2 gebieden aan België moeten geven. Veel schiet er van deze gebieden niet meer over want nadien zijn aan 2 kanten van de grens  enorme grindputten uitgegraven. Enkel op de grens blijft er nog een smalle strook over om naar het Nederlandse deel van het schiereiland Koelegrint te gaan.  Nadien zijn in België weer veel putten dichtgegooid maar de littekens blijven.

 

Men kan de grenspalen 127 tot en met 132 het best bereiken vanuit Thorn.  Aan beide kanten van de grens zijn er grote plassen.  Enkel op de grens is een strook gelaten met een pad.  Het hele gebied is herleid tot natuurgebied.

Tot dit punt kronkelde vroeger een meander van de Maas nog; getuige is nog een oude hectometerpaal die je nog overal langs de Maas terugvindt. GP 128 werd geplaatst op de oude dijk van de Maas.

GP 129 werd geplaatst aan de Koolweg, maar de Koolweg is er niet meer. Tussen GP 128 en GP 130 is de grens bepaald dwars door de gemeente Thorn.  Na GP 130 volgt de nieuwe grens de oude gemeentegrens tussen Thorn en Kessenich.  Vandaar dat de palen hier zo snel elkaar opvolgen.

GP 130 staat een beetje verstopt opgesteld tegen de dijk van de Belgische grindput.

GP 131 werd geplaatst bij het kruisen van de “Maaseiker weg" maar die weg is er ook niet meer, alleen water is er nu aan twee kanten.

Vroeger was er aan Belgische kant ook een diepe grindput maar die is nu terug dichtgegooid.  Het hele gebied aan Belgische kant is herleid tot natuurgebied.  De sporen van de put zijn nog wel te zien door enkele diepere stukken met water.  Het krioelt hier dan ook van de ganzen; honderden !! Vanaf deze grenspaal gaat de grens weer door de gemeente Thorn en moet Nederland grond afstaan aan België.  In het protocol van 1843 is er melding van een tussensteen aan het "Maaseiker weegsken", maar die heb ik niet kunnen vinden aangezien het landschap hier helemaal is veranderd.

Vanaf GP 132 tot GP 133 is wederom afgeweken van de oude gemeentegrens.  Deze steen geeft een knik in die nieuwe grens aan.

GP 133 staat een beetje van de beek af. Vanaf deze grenspaal wordt de oude gemeentegrens tussen Kessenich en Thorn gevolgd.

Deze grenssteen staat vlakbij GP 133 in de beek met een hoop kabels eromheen van de grindzuigers die vroeger in de grindput in België stonden.  Op deze foto heb je een mooi beeld over de dichtgegooide put en kijk je in de richting van GP 132.  Zou dit de tussensteen 131a kunnen zijn ? In het protocol is er in ieder geval geen melding van deze steen.

GP 134 staat op de weg van Kessenich naar Thorn.

Hier ligt het bezaaid met rottende omgevallen bomen.  Serieuze storm geweest.   GP 135 is het contactpunt tussen de gemeenten Thorn ( NL ), Ittervoort ( NL ) en Kessenich ( B ). De grens gaat nog steeds verder volgens het midden van de beek.

Helemaal bovenaan ligt de grote weg van Maaseik naar Venlo; de Napoleonsweg.

GP136 staat aan de grote weg van Maaseik naar Venlo.

GRENSSTEEN 136a